Дипроспан 1 мл № 5 амп

Сипаттама

Дәрілік затты медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулық

Дипроспан^®

Саудалық атауы

Дипроспан^®

Халықаралық патенттелмеген атауы

Жоқ

Дәрілік түрі

Инъекцияға арналған суспензия

Құрамы

1 мл суспензияның құрамында

белсенді заттар:

6.43 мг бетаметазон дипропионаты (5.00 мг бетаметазонға баламалы),

2.63 мг бетаметазонның натрий фосфаты (2.00 мг бетаметазонға баламалы),

қосымша заттар: натрий гидрофосфатының дигидраты, натрий хлориді, динатрий эдетаты, полисорбат 80, бензил спирті, метилпарагидроксибензоат (Е218), пропилпарагидроксибензоат (Е216), натрий карбоксиметилцеллюлозасы, макрогол, хлорсутек қышқылы, инъекцияға арналған су.

Сипаттамасы

Механикалық қоспалары жоқ, ақ немесе ақ дерлік түсті жеңіл суспензияланатын бөлшектері бар, түссізден ашық-сары түске дейінгі сәл тұтқыр мөлдір сұйықтық.

Фармакотерапиялық тобы

Жүйелі әсер ететін гормональді препараттар, жыныс гормондарын және инсулиндерді қоспағанда. Жүйелі қолдануға арналған кортикостероидтар. Жүйелі қолдануға арналған кортикостероидтар, қарапайымдар. Глюкокортикоидтар. Бетаметазон.

АТХ коды H02AB01

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Бетаметазон натрий фосфаты және бетаметазон дипропионаты инъекция жасалған жерде сіңеді, емдік әсер әрі жергілікті және жүйелік деңгейде басқа да фармакологиялық әсер береді.

Бетаметазон натрий фосфаты суда жеңіл ериді және организмде биологиялық тұрғыдан белсенді стероидқа – бетаметазонға метаболизденеді. 2.63 мг бетаметазон натрий фосфаты 2 мг бетаметазонға баламалы.

Ұзаққа созылатын белсенділікке бетаметазон дипропионаты есебінен жетеді. Бұл зат қор түзіп, іс жүзінде ерімейді, осылайша, сіңуі баяуырақ жүреді, ал симптомдардың жеңілдеуі ұзаққа созылады.

Қандағы концентрация	Бұлшықет ішіне инъекция
	Бетаметазон
	натрий фосфаты	дипропионаты
- Қан плазмасындағы ең жоғары концентрация	Енгізгеннен кейін 1 сағ. после введения	Баяу абсорбция
-Бір дозаны енгізгеннен кейін қан плазмасынан жартылай шығарылу кезеңі	3-тен 5 сағатқа дейін	Үдемелі метаболиздену
- Шығарылуы	24 сағат	10 күннен астам
- Жартылай шығарылуының биологиялық кезеңі полувыведения	36-дан 54 сағатқа дейін

Бетаметазон бауырда метаболизденеді. Бетаметазон негізінен альбуминмен байланысады. Бауыр аурулары бар пациенттерде бетаметазонның клиренсі баяулайды немесе кідіреді.

Фармакодинамикасы

Бетаметазон – бұл синтетикалық глюкокортикоид (9 альфа-фтор-16 бета- метилпреднизолон).

Бетаметазон қабынуға қарсы, аллергияға қарсы және иммуносупрессиялық күшті әсер береді.

Бетаметазонның аздаған минералокортикоидтық белсенділігі бар. Глюкокортикоидтар жасушалық жарғақшалар арқылы өтеді және спецификалық цитоплазмалық рецепторлармен кешен түзеді. Содан кейін бұл кешендер жасушалық ядроға өтеді, ДНҚ-мен (хроматинмен) байланысады және мРНҚ транскрипциясын және кейіннен әртүрлі ферменттердің синтезін стимуляциялайды, жүйелік қолданған кездегі әсері осымен түсіндіріледі. Глюкокортикоидтар қабыну үдерісіне және иммундық жауапқа ғана әсері етіп қана қоймайды, сонымен қатар көмірсу, ақуыз және май алмасуға да ықпалы тигізеді. Олар сондай-ақ жүрек-қантамыр жүйесіне, қаңқа бұлшықеттеріне және орталық жүйке жүйесіне ықпалын тигізеді.

Қабыну үдерісіне және иммундық жауапқа ықпалы

Глюкокортикоидтардың қабынуға қарсы, иммунодепрессиялық және аллергияларға қарсы қасиеттері бар. Осы қасиеттерінің арқасында келесі емдік әсерлерге жетеді: қабыну ошағында жақын жерде иммунбелсенді жасушалардың санын азайтады; вазодилатацияны азайтады; лизосомальді жарғақшаларды тұрақтандырады; фагоцитозды тежейді; простагландиндердің және оларға жақын қосылыстардың өндірілуін азайтады. Қабынуға қарсы әсері гидрокортизонның әсерінен шамамен 25 есе және преднизолонның (баламалы дозаларында) әсерінен 8-10 есе қарқындырақ.

Көмірсу және ақуыз алмасуға ықпалы

Глюкокортикоидтар ақуыздарға катаболизмдік әсер етеді. Босап шыққан амин қышқылдары бауырда глюконеогенез барысында глюкозаға және гликогенге айналады. Шеткері тіндерде глюкозаны тұтыну төмендейді, бұл әсіресе қант диабетінің даму қаупі бар пациенттерде гипергликемияға және глюкозурияға әкеп соғуы мүмкін.

Май алмасуға ықпалы

Глюкокортикоидтардың липолиздік әсері бар, ол ең алдымен аяқ-қол аймағында көрініс береді. Глюкокортикоидтар сондай-ақ липогенетикалық әсер береді, ол кеуде қуысы, мойын және бас аймақтарында көбірек білінеді. Осылардың барлығы май қыртыстарының қайта таралуына әкеледі. Глюкокортикоидтардың ең жоғары фармакологиялық белсенділігі плазмада концентрацияның ең жоғары шегінде көрініс бермейді, демек, глюкокортикоидтардың әсері ең алдымен ферменттердің белсенділігіне ықпалы етуімен жүзеге асырылады.

Қолданылуы

Кортикостероидтармен емдеу қосымша ем болып табылады және стандартты емді алмастырмайды.

Бұлшықет ішіне енгізу

Дипроспан^® әртүрлі ревматизмдік, дерматологиялық және аллергиялық ауруларды, коллагендік және кортикостероидтармен емдеуге жауап байқалатын басқа да ауруларды емдеу үшін қолданылады.

Бұлшықет-қаңқалық енгізу (буын ішіне және буын маңына енгізу және тікелей жұмсақ тіндерге енгізу)

Остеоартритте, ревматоидтық артритте қосымша қысқа мерзімдік ем ретінде (аурудың жедел түрінде немесе өршігенде)

Зақымданған тіннің ішіне енгізу

Дерматологиялық ауруларда.

Табанға жергілікті енгізу

Мүйізгек астындағы бурситтердің, сүйек мүйізгектерінің, өкше сүйегі сүйелінің және аяқтың бас бармағы және аяқтың бесінші бармағының күшпен қозғалысының; синовиальді кистаның, Мортон ауруының, тендосиновиттің және текше сүйек периоститінің қосымша қысқа мерзімдік емі ретінде (орын алған аурудың жедел түрінде немесе ол өршігенде).

Тәнді жайттар

Аллергиялық аурулар

• созылмалы бронх демікпесі (соның ішінде демікпелік статусты кешенді емдеуде), маусымдық немесе жыл бойғы аллергиялық ринит, ауыр аллергиялық бронхит, жанаспалы дерматит, атопиялық дерматит, пішен қызбасы, ангионевроздық ісіну, дәрі-дәрмектік аллергия, сарысу құю ауруы, жәндіктердің шағуына аллергиялық реакциялар
• ревматоидтық артрит, остеоартрит, бурсит, люмбаго, ишиас, кокцидиния, жедел подагралық артрит, қисық мойын, ганглиозды киста, шорбуынданған спондилит, радикулит, экзостоз, фасциит
• атопиялық дерматит (тиынға ұқсас экзема), нейродермиттер (белдемелі қарапайым теміреткі), жанаспалы дерматит, күн сәулесінің дерматиті, есекжем, гипертрофиялық қызыл жалпақ теміреткі, инсулинді липодистрофия, ұялық алопеция, дискоидты эритематоздық жегі, псориаз, келоидты тыртықтар, әдеттегі күлбіреуік, герпестік дерматит, кистозды безеулер
• жүйелік қызыл жегі (өршу кезеңінде немесе демеуші ем ретінде), түйінді полиартрит, склеродермия, дерматомиозит
• ересектерде лейкоздарды және лимфомаларды паллиативтік емдеу, балаларда жедел лейкозды
• адреногенитальді синдром, спецификалық емес ойық жаралы колит, Крон ауруы, спру, кортикостероидқа тәуелді қан аурулары, нефрит, нефроздық синдром
• бүйрекүсті бездері қыртыстары функциясының алғашқы және салдарлық жеткіліксіздігі (минералокортикостероидтарды міндетті түрде бір мезгілде енгізгенде)

Ревматизмдік аурулар

Тері аурулары

Коллагендік аурулар

Ісік аурулары

Басқа аурулар

Қолдану тәсілі және дозалары

Пайдаланар алдында шайқап араластыру керек.

Дозалау режимін және енгізу тәсілін көрсетілімдеріне, аурудың ауырлығына және пациенттің емге реакциясына байланысты әр адамға жекелей белгілейді.

Дозасы

Доза барынша өте аз, қолдану кезеңі барынша ең қысқа болуы тиіс.

Дозаны қанағаттанарлық клиникалық жауап алынғанша таңдау қажет. Белгілі бір уақыт аралығынан кейін қанағаттанарлық клиникалық жауап болмаған жағдайда Дипроспан^® препаратын қолдануды дозасын біртіндеп азайту жолымен тоқтатқан және басқа ем тағайындаған жөн.

Емдік әсерге қол жеткізгеннен кейін демеуші дозаны, адекватты клиникалық әсермен қамтамасыз ететін ең төмен дозаға жеткенше, белгілі бір уақыт аралығынан кейін енгізілетін дозаны біртіндеп азайту жолымен таңдайды.

Енгізу тәсілі

Дипроспан^® препаратын вена ішіне немесе тері астына енгізу үшін пайдалануға болмайды.

Жүйелік түрде енгізу

Жүйелік емде Дипроспан^® препаратының бастапқы дозасы көптеген жағдайларда 1-2 мл құрайды. Енгізуді науқастың жағдайына байланысты қайталайды. Препаратты бұлшықет ішіне бөксе аймағына терең етіп енгізеді. Дозасын және енгізу жиілігін пациенттің жағдайының ауырлығын және емдік жауабын ескеріп, жекелей таңдайды:

• шұғыл шараларды керек ететін ауыр жағдайларда (қызыл жегі және демікпелік жағдай) препараттың бастапқы дозасы 2 мл құрауы мүмкін;
• дерматологиялық ауруларда, әдеттегідей, 1 мл препарат жеткілікті;
• тыныс алу жолдарының ауруларында Дипроспан^® препаратының әсері препаратпен бұлшықет ішіне инъекциядан кейін бірнеше сағат ішінде басталады. Бронх демікпесінде, пішен қызбасында, аллергиялық бронхитте және аллергиялық ринитте жағдайдың едәуір жақсаруына 1-2 мл препаратты енгізгеннен кейін қол жеткізіледі;
• жедел және созылмалы бурситте бұлшықет ішіне енгізуге арналған бастапқы доза 1-2 мл препаратты құрайды. Қажет болған жағдайда бірнеше қайталап енгізу жүргізіледі.

Жергілікті енгізген кезде жергілікті анестезиялайтын препаратты бір мезгілде қолдану тек бірлі-жарым жағдайларда ғана қажет. Анестезиялайтын затты бір мезгілде енгізген кездеДипроспан^® 1% немесе 2% прокаин гидрохлориді немесе лидокаин ерітіндісімен (құтыдағы емес, шприцтегі), құрамында парабендер жоқ дәрілік түрлерді пайдалана отырып, араластырылуы мүмкін. Ұқсас жергілікті анестетиктер де пайдаланылуы мүмкін. Құрамында метилпарабен, пропилпарабен, фенол және басқа да осыларға ұқсас заттар бар анестетиктерді қолдануға рұқсат етілмейді. Анестетикті Дипроспан^® препаратымен біріктіріп қолданғанда алдымен құтыдан шприцке препараттың қажетті дозасын құйып алады, содан кейін осы шприцке ампуладан жергілікті анестетиктің қажетті мөлшерін құйып алады да қысқа уақыт ішінде сілкілеп араластырады.

Жедел бурситтерде (субдельта түріндегі, жауырын астындағы, шынтақтық жәнетізетобық алды) 1-2 мл Дипроспан^® препаратын синовиальді қалтаға енгізу ауыруды жеңілдетуі және қимыл-қозғалысты бірнеше сағат ішінде толық қайта жаңғыртуы мүмкін.

Созылмалы бурситті емдеуді аурудың жедел ұстамасы басылғаннан кейін препараттың аз дозаларымен жүргізеді.

Жедел тендосиновииттерде, тендиниттерде және перитендиниттерде Дипроспан^® препаратының бір инъекциясы науқастың жағдайын жеңілдетеді, созылмалыда – реакциясына байланысты препарат инъекциясын қайталау керек. Препаратты тікелей сіңірлерге енгізуге жол бермеу қажет.

Препаратты 0.5-2.0 мл дозада буын ішіне енгізу ревматоидты артритте және остеоартритте препаратты енгізгеннен кейін 2-4 сағ. ішінде буындардың ауыруын, аурушаңдығын және қимылсыздығын азайтады. Препараттың емдік әсерінің ұзақтығы едәуір өзгереді және ≥ 4 аптаны құрауы мүмкін.

Препараттың ұсынылған дозалары үлкен буындарға (тізе, сан, иық) енгізген кезде 1-2 мл; орташа буындарға (шынтақ, білезік, тобық) - 0.5-1 мл;кіші буындарға (табан, қол басы, кеуде қуысы) - 0.25-0.5 мл құрайды.

Кейбір тері ауруларында тиімді түрде препараттың тері ішіне тікелей зақымдану ошағына енгізілетін дозасы 0.2 мл/см² құрайды. Зақымданған жерді туберкулинді шприцтің және иненің жәрдемімен біртекті етіп шаншып шығады. 1апта ішінде барлық аймақтарға енгізілген препараттың жиынтық дозасы 1 мл-ден аспауы тиіс.

Дипроспан^® препаратының ұсынылған бір реттік дозасы (аптасына 1 рет):

• қатты мүйізгекте – 0.25-0.5 мл (әдеттегідей, 2 инъекциясы тиімді);
• өкше сүйелінде - 0.5 мл;
• аяқтың үлкен бармағының қимылсыздығында - 0.5 мл;
• синовиальді кистада - 0.25-тен 0.5 мл дейін; тендосиновитте - 0.5 мл;
• жедел подагралық артритте - 0.5-тен 1 мл дейін.

Енгізу үшін инесі бар туберкулинді шприцті қолдану ұсынылады.

Емдік әсерге қол жеткізгеннен кейін демеуші дозаны ерітіндідегі бетаметазон концентрациясын азайту есебінен, бастапқы дозаны біртіндеп төмендету жолымен таңдайды, ол белгілі бір уақыт аралығынан кейін енгізіледі. Дозаны төмендетуді тиімді ең төмен дозаға жеткенше жалғастырады.

Күйзеліс жағдайы (аурумен байланысты емес) туындағанда немесе туындау қаупі болғанда препарат дозасын арттыру қажеттілігі пайда болуы мүмкін.

Ұзақ емдеуден кейін препаратты тоқтату дозаны біртіндеп төмендету арқылы тоқтатылғаны жөн. Науқастың жағдайын бақылау ұзақ емдеу аяқталғаннан соң немесе препаратты жоғары дозаларда қолданғаннан соң, ең кемінде, жыл бойы жүзеге асырылады.

Жағымсыз әсерлері

Басқа глюкокортикостероидтарды қолданған кездегідей жағымсыз құбылыстарға препараттың дозасы және қолдану ұзақтығы себепші болады. Бұл реакциялар, әдеттегідей, қайтымды және дозаны төмендету жолымен азайтылуы мүмкін:

Су-электролиттік теңгерімнің бұзылуы

• натриемия, калийді шығарудың жоғарылауы, гипокалиемиялық алкалоз, тіндерде сұйықтықтың іркілуі, жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігінің осы ауруға бейім пациенттерде орын алуы, артериялық гипертензия
• бұлшықет әлсіздігі, миопатия, бұлшықет массасының жоғалуы, ауыр жалғансалдану миастениясында миастениялық симптомдардың нашарлауы, остеопороз, омыртқалардың компрессиялық сынуы, ортан жілік басының немесе иық сүйектерінің асептикалық некрозы, түтікті сүйектердің патологиялық сынулары, сіңірлердің үзілуі, буындардың тұрақсыздығы (көп реттік инъкциядан кейін)
• кейіннен тесілуі мүмкін және қан кететін пептикалық ойық жара, панкреатит, метеоризм, ішектің тесілуі, ойық жаралы эзофагит, жүректің айнуы, құсу
• жараның бітуінің нашарлауы, тері атрофиясы, терінің жұқаруы, петехиялар және экхимоздар, бет эритемасы, қатты тершеңдік, тері сынамасына сезімталдықтың төмендеуі, дерматит, бөртпе, ангионевроздық ісіну
• етеккір оралымының бұзылуы, Кушинг синдромы, шарананың дамуының немесе нәрестенің өсуінің кідіруі, салдарлық адренокортикальді және гипофизарлы иммунологиялық толеранттылық (әсіресе жарақаттанғанда күйзеліс кезінде, хирургиялық араласымда, ауруларда), глюкозаға толеранттылықтың бұзылуы, жасырын қант диабетінің көрініс беруі, инсулин инъекциясын немесе диабетке қарсы пероральді дәрілерді қолдану қажеттілігінің жоғарылауы
• артқы субкапсулярлық катаракта, көзішілік қысымның жоғарылауы, глаукома, экзофтальм, көрудің бұлыңғырлануы
• теріс азоттық теңгерім (ақуыздың катаболизмі салдарынан) липоматоз, салмақтың артуы
• эйфория, көңіл-күйдің өзгеруі, ауыр депрессия, психоз, әсіресе анамнезінде психикалық бұзылулары бар пациенттерде, ашушаңдық, тұлғалық өзгерістер, ұйқысыздық
• препаратты енгізуге анафилаксиялық, шамадан тыс сезімталдылық, гипотензиялық немесе шок тәріздес реакциялар
• соқырлықты қоса, көрудің бұзылуының бірлі-жарым жағдайлары, олар бет және бас аймағына жергілікті қолданумен, гипер- немесе гипопигментациямен, теріастылық және тері атрофиясының, асептикалық абсцестермен, инъекциядан кейінгі қабыну гиперемиясымен (буын ішіне енгізуден кейін) және Шарко ауруына ұқсас нейрогендік артропатиямен қатар жүреді.

Тірек-қимыл аппаратының аурулары

Ас қорытудың бұзылуы

Тері тарапынан бұзылулар

Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар

- құрысулар, көру жүйкесі дискісінің ісінуімен бірге бассүйекішілік қысымның жоғарылауы (әдетте ем аяқталғанда), бас айналу, бас ауыру

Эндокриндік жүйенің бұзылулар

Офтальмологиялық бұзылулар

Метаболизмдік бұзылулар

Психикалық бұзылыстар

Иммундық жүйе тарапынан бұзылу

Кортикостероидтар тері сынамаларының тежелуін туындатуы, инфекция симптомдарын бүркемелеуі және жасырын инфекцияны белсендіруі мүмкін. Олар сондай-ақ инфекцияларға, атап айқтанда микобактерияларға, туберкулезге, Кандида альбикансқа немесе вирустарға қарсы тұруды төмендетуі мүмкін.

Басқалары

Келесі жағымсыз реакциялар кортикостероидтарды парентеральді түрде енгізген кезде байқалуы мүмкін:

Буынға инъекцияны қайталап жасау буындардың бұзылу қаупін ұлғайтуы мүмкін. Жұқтыру қаупі бар.

Қолдануға болмайтын жағдайлар

- бетаметазонға, препараттың басқа компоненттеріне немесе басқа да глюкокортикостероидтарға жоғары сезімталдық

- жүйелік микоздар

- Дипроспан^® идиопатиялық немесе тромбоцитопениялық пурпурасы бар пациенттерде бұлшықет ішіне енгізілмейді.

- шала туған балаларға, жаңа туған нәрестелерге және 3 жасқа дейінгі балаларға.

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Кортикостероидтар (бетаметазонды қоса) CYP3A4 жәрдемімен метаболизденеді.

Фенобарбиталды, рифампицинді, фенитоинды немесе эфедринді бір мезгілде қолдану препараттың метаболизмін күшейтіп, мұндайда оның емдік белсенділігін төмендетуі мүмкін.

Глюкокортикостероидтарды және эстрогендерді бір мезгілде қолданғанда препарат дозасын түзету қажет болуы мүмкін (артық дозалану қаупіне байланысты).

CYP3A4 күшті тежегіштерімен (мысалы, кетоконазол, итраконазол, кларитромицин, ритонавир, құрамында кобицистат бар өнімдер) бірге қолдану кортикостероидтардың экспозициясының артуына, демек, кортикостероидтардың жүйелік жағымсыз әсерлері қаупінің потенциалды түрде артуына әкелуі мүмкін. Бірге қолданғанда кортикостероидтардың жағымсыз әсерлерінің туындау қаупіне баға беру қажет, осымен байланысты пациенттерге мұқият бақылау жүргізу қажет болады.

Кортикостероидтарды диуретиктрмен бір мезгілде қабылдау гипокалиемияға әкелуі мүмкін. Глюкокортикостероидтарды және жүрек гликозидтерін бір мезгілде қолдану аритмияның немесегипокалиемия салдарынан дигиталистік уыттанудың туындау қаупін арттырады. Кортикостероидтар В амфотерицинді қабылдау әсерінен калийдің шығарылуын күшейтуі мүмкін. Осы дәрілік біріктірілімдердің кез келгенін қабылдап жүрген барлық пациенттерде қан сарысуындағы электролиттер деңгейін, әсіресе калий деңгейін мұқият бақылау қажет.

Кортикостероидтарды және кумаринді антикоагулянттарды бір мезгілде қабылдау антикоагулянттық әсерлерді арттыруы немесе төмендетуі мүмкін, бұл дозаны түзетуді қажет етуі мүмкін.

Глюкокортикостероидтарды қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен немесе алкогольмен біріктіріп қолданғанда асқазан-ішек жолының (АІЖ) эрозиялық-ойық жаралы зақымдарының пайда болу жиілігі немесе қарқындылығы жоғарылауы ықтимал.

Глюкокортикостероидтарды бір мезгілде қолдану қан плазмасындағы салицилаттардың концентрациясын төмендетуі мүмкін. Ацетилсалицил қышқылының, гипопротромбинемияға байланысты, кортикостероидтармен біріктірілімі сақтықпен тағайындалуы тиіс.

Диабетке қарсы препараттың дозасын түзету кортикостероидтарды қант диабеті бар науқастарға тағайындағанда қажет болуы мүмкін.

Глюкокортикостероидтарды бір мезгілде енгізу соматотропинге жауапты басуы мүмкін.

Кортикостероидтар бактериялық инфекцияларда нитрокөк тетразолий тестісіне ықпалын тигізуі және жалғантеріс нәтижелерді туындатуы мүмкін.

Айрықша нұсқаулар

Дипроспан^® суспензиясы вена ішіне немесе теріастына енгізуге арналмаған.

Кортикостероидтарды эпидуральді инъекциялық енгізген кезде күрделі неврологиялық реакциялардың (кейде өліммен аяқталуға әкелетін) туындағаны жөнінде мәлімделді. Сондай-ақ спецификалық реакциялр жөнінде мәлімделді, олар мыналарды қамтиды (бірақ берілгендермен шектелмейді): жұлын инфарктісі, параплегия, тетраплегия, қыртысты соқырлық және инсульт. Осы күрделі неврологиялық реакциялар рентгенологиялық зерттеулер жүргізбей-ақ мәлімделді. Кортикостероидтарды эпидуральді енгізудің қауіпсіздігі және тиімділігі анықталған жоқ, сондықтан кортикостероидтарды бұлай қолдану ұсынылмайды.

Препаратты қолданған кезде асептика ережелерін міндетті түрде қатаң сақтау керек.

Дипроспан^® құрамында белсенді екі зат – бетаметазон туындылары, олардың бірі – бетаметазон натрий фосфаты – жүйелік қан ағынына тез өтеді. Дипроспан^® препаратын тағайындаған кезде препараттың тез еритін фракциясының ықтимал жүйелік әсерін ескерген жөн.

Патологиялық үдеріс әлсірегенде немесе өршігенде, емдеуге пациенттің жеке реакциясында, пациентке күрделі инфекция түріндегі эмоиональді немесе физикалық күйзелістің әсерінде, хирургиялық араласымда немесе жарақаттарда дозаны өзгерту қажет болуы мүмкін.

Кортикостероидтарды тым тез тоқтату дәрілік салдарлық адренокортикальді жеткіліксіздікке әкелуі мүмкін, дозалануын біртіндеп төмендету арқылы оны барынша ең төменіне жеткізуге болады. Ем аяқталғаннан кейін бірнеше ай ішінде бүйрекүсті бездері қыртысы функциясының салдарлық жеткіліксіздігінің дамуы мүмкін екенін де есте сақтау қажет. Осы кезең ішінде күйзеліс жағдайы туындағанда немесе пайда болу қаупі төнгенде Дипроспан^® препаратымен емделуді қайта жаңғыртқан жөн. Егер пациентке ем тағайындалып қойса, онда препараттар дозасын арттыруға болады.

Ұзаққа созылған немесе жоғары дозалы кортикостероидтық ем тоқтатылған соң, дәрігерлік бақылау ем аяқталғаннан кейін 1 жыл бойы керек болуы мүмкін.

Бүйрекүсті қыртысы функциясының жеткіліксіздігі симптомдарына мыналар жатады: жайсыздық, бұлшықет әлсіздігі, психикалық бұзылулар, летаргия, бұлшықет және сүйектердің ауыруы, терініңқабыршақтануы, ентігу, жүректің айнуы, құсу, ысыну, гипогликемия, гипотензия, сусыздану және тіпті емді күрт тоқтатқаннан кейін өліммен аяқталу. Бүйрекүсті қыртысы функциясының жеткіліксіздігін емдеу бүйрекүсті қыртысының гормондарын, кортикостероидтарды, минералокортикоидтарды, суды, натрий хлоридін жәнеглюкозаны енгізу болып табылады.

Кортикостероидтардың жоғары дозаларын вена ішіне жылдам енгізужүрек-қантамыр функциясының жеткіліксіздігіне әкелуі мүмкін, сондықтан инъекция ұзақтығы 10 минутты құрауы тиіс.

Кортикостероидтық ем қабылдап жүрген пациенттердеанафилаксиялық шокпен бірге анафилактоидтық реакциялардың сирек жағдайлары кездесетіндіктен, әсіресе егер пациенттің анамнезінде дәрілік препараттардың енгізілуіне аллергиялық реакциялар жағдайлары бар болса, препаратты енгізер алдында тиісті сақтық шараларын қолдану керек.

Кортикостероидтық емнің ұзаққа созылатын курсын тағайындағанда дәрілік препараттар енгізудің потенциалды пайдасы мен қаупінің арақатынасын екшеп, парентеральді емнен пероральді қабылдауға көшу мүмкіндігін қарастыру керек.

Буынішілік инъекцияларды білікті медицина қызметкері ғана жүргізуі тиіс.Сепсистік үдерісті жоққа шығаруүшін буынішілік сұйықтыққа талдау жасаған жөн. Буынішілік инфекция болғанда препаратты енгізуге болмайды. Ауырсынудың елеулі күшеюі, ісіну, қоршаған тіндер температурасының көтерілуі және буын қозғалысының әрі қарай шектелуі сепсистік артритті айғақтайды. Диагноз айғақталған жағдайда бактерияларға қарсы ем тағайындау қажет.

Кортикостероидтарды тұрақсыз буынға, инфекция жұқтырған аумақтарға және омыртқа арасындағы аралықтарға енгізуге болмайды.

Остеоартрит кезінде буынға қайта жасалатын инъекциялар буынның зақымдану қаупін арттыруы мүмкін. Буын ішіне сәтті жүргізілген емнен кейін пациент буынға артық жүк түсірмегені жөн.

Кортикостероидтармен инъекцияны тікелей сіңірлерге жасауға жол бермеу керек, өйткені кейіннен сіңір үзіліп кетуі мүмкін.

Кортикостероидтармен бұлшықет ішіне жасалатын инъекцияларда, жұмсақ тіндердің жергілікті атрофиясын болдырмау үшін, бұлшықет ішіне тереңірек енгізу қажет.

Препаратты кез келген жерге (жұмсақ тіндерге, зақымдану ошағына, буын ішіне және т.б.) енгізу жергілікті айқын әсер етумен бір мезгілде жүйелік әсерге әкелуі мүмкін.

Арнайы топтар

Қант диабетімен ауыратын науқастар препаратпен емделгенде қантты төмендететін емнің түзетілуін қажет етуі мүмкін.

Препаратты гипотиреозы немесе бауыр циррозы бар пациенттерге,көздің герпестік зақымдануы бар пациенттерге (мөлдір қабықтың тесілу қаупіне байланысты) абайлап қолдану керек.

Дипроспан^® препаратын қолдану аясында психиканың бұзылуы (әсіресе, эмоциялық тұрақсыздығы немесе психоздарға бейімділігі бар пациенттерде) орын алуы мүмкін.

Кортикостероидтарды мыналарда сақтықпен тағайындаған жөн:

• спецификалық емес ойық жаралы колитте, тесілу қаупі төнгенде, абсцессте немесе басқа да іріңді инфекцияларда;
• дивертикулитте;
• ішек анастомоздарында;
• асқазанның және он екі елі ішектің ойық жаралы ауруында;
• бүйрек функциясының жеткіліксіздігінде;
• артериялық гипертензияда;
• остеопорозда;
• ауыр миастенияда;
• глаукомада;
• жедел психозда;
• вирустық және бактериялық инфекцияларда;
• бойдың өсуі қалыс қалғанда;
• туберкулезде;
• Иценко-Кушинг синдромында;
• қант диабетінде;
• жүрек функциясының жеткіліксіздігінде;
• қиын емделетін эпилепсияда;
• тромбоэмболияға немесе тромбофлебиттерге бейімділікте;
• жүктілікте.

Глюкокортикостероидты емнің асқынулары дозаларға, емдеу курсы мен ұзақтығына байланысты болғандықтан, пайда/қаупі арақатынасына баға беру әр пациент үшін жекелей шешіледі.

Препаратты қолдану кезінде кортикостероидтардың инфекциялық ауру белгілерін бүркемелеуі, сондай-ақ организмнің қарсылығын төмендетуі мүмкін екенін ескерген жөн.

Кортикостероидтарды ұзақ уақыт қолдану катарактаның (әсіресе, балаларда), көру жүйкесін зақымдалуы мүмкін глаукоманың дамуына әкелуі мүмкін, және көз инфекциясының екінші қайтара (зеңдік немесе вирустық) дамуына ықпал етуі мүмкін. Дипроспан^® препаратын, әсіресе 6 аптадан астам қабылдап жүрген науқастарды офтальмологиялық тексеруден мезгіл-мезгіл өткізу қажет.

Кортикостероидтардың орташа және жоғары дозалары артериялық қысымды жоғарылатып, тіндердегі сұйықтық пен натрий хлоридінің іркілісіне және организмнен калийдің көп шығарылуына ықпал етуі мүмкін (бұл ісінулермен, жүрек жұмысының бұзылуларымен көрініс беруі мүмкін); ас тұзы шектелетін диета және құрамында калий бар препараттарды қосымша қабылдау ұсынылады. Егер олар тек жоғары дозаларда пайдаланылмаса, синтетикалық туындылар қолданылғанда осындай көріністердің пайда болуы екіталай/ықтималдығы аз. Кортикостероидтардың бәрі кальцийдің шығарылуын арттырады.