Престанс 5 мг/10 мг № 30 табл.

Сипаттама

ДӘРІЛІК ПРЕПАРАТТЫ МЕДИЦИНАЛЫҚ ҚОЛДАНУ ЖӨНІНДЕГІ НҰСҚАУЛЫҚ

Саудалық атауы

Престанс^Ò

Халықаралық патенттелмеген атауы

Жоқ

Дәрілік түрі, дозасы

Таблеткалар,5 мг/5 мг, 10 мг/5 мг, 5 мг/10 мг, 10 мг/10 мг

Фармакотерапиялық тобы

Жүрек-қантамыр жүйесі. Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин-өзгертуші фермент (АӨФ) тежегіштері басқа препараттармен біріктірілімде. АӨФ тежегіштері және кальций өзекшелерінің блокаторы.Периндоприл және амлодипин.

АТХ коды C09BB04

Қолданылуы

Престанс эссенциальді гипертензиясы және/немесе жүректің тұрақты ишемиялық ауруы бар, аурудың тиісінше бақылануына периндоприл мен амлодипинді дәл осындай дозаларда бір мезгілде қолданудың көмегімен қол жеткізілген пациенттерді емдеу үшін қолданылады.

Қолдануға болмайтын жағдайлар

Периндоприлмен байланыстылары:

• әсер етуші затына немесе АӨФ басқа тежегіштеріне, дигидропиридин туындыларына және препараттың басқа компоненттеріне аса жоғары сезімталдық
• анамнездегі осының алдында АӨФ тежегіштерімен емдеу аясындағы ангионевроздық ісіну
• тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну,
• жүктіліктің екінші және үшінші триместрлері
• қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар (ШСЖ < 60мл/мин/1,73м²) пациенттерде құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану
• сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдану, қанның теріс зарядты беткейлермен жанасуына алып келетін экстракорпоральді ем
• бүйрек артериясының елеулі екіжақты стенозы немесе қызмет атқарып тұрған жалғыз бүйрек артериясының стенозы
• тұқым қуалайтын фруктоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға
• 18 жасқа дейінгі балаларға

Амлодипинмен байланыстылары:

• ауыр гипотензия,
• әсер етуші затына немесе АӨФ басқа тежегіштеріне, дигидропиридин туындыларына және препараттың басқа компоненттеріне аса жоғары сезімталдық
• шок, соның ішінде кардиогендік шок
• сол жақ қарыншаның шығар жолының обструкциясы (мысалы, қолқаның елеулі стенозы)
• жедел миокард инфарктісінен кейінгі жүрек жеткіліксіздігі

Престанс^Ò препаратымен байланыстылары:

Жоғарыда көрсетілген, компоненттерінің әрқайсысымен жеке-дара байланысты қарсы көрсетілімдердің барлығы Престанс^Ò бекітілген біріктіріліміне де қатысты

Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі

Периндоприлмен байланыстылары

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп пайдалану арқылы қол жеткізілетін ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы, РААЖ әсер ететін бір препаратты пайдаланумен салыстырғанда, гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйректің жедел жеткіліксіздігі дамуын қоса) сияқты жағымсыз құбылыстар жиілігінің жоғарылауымен қатар жүреді.

Гиперкалиемияны туғызатын препаратар:

Кейбір препараттар немесе препараттардың фармакотерапиялық топтары гиперкалиемияның дамуы ықтималдығын арттыруы мүмкін: алискирен, калий тұздары, калий жинақтаушы диуретиктер, АӨФ тежегіштері, ангиотензин II рецепторларының антагонистері, ҚҚСД, гепариндер, иммуннодепрессанттар, мысалы циклоспорин және такролимус, триметоприм және құрамына сульфаметоксазол кіретін біріктірілген препараттар (Ко-тримоксазол). Аталған препараттарды бірге қолдану гиперкалиемия қаупін арттырады.

Бірге қолдануға болмайды

Алискирен: диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде гиперкалиемияның, бүйрек функциясы нашарлауының және жүрек-қантамыр ауруларының артуы мен өлім қаупі жоғарылайды.

Экстракорпоральді ем: Ауыр анафилактоидтық реакциялардың туындау қаупі жоғары болғандықтан, қанның теріс зарядты беткейлермен жанасуына алып келетін, гидравликалық өткізгіштігі жоғары белгілі бір жарғақшалармен (мысалы, полиакрилнитрил жарғақшалар) жүргізілетін диализ немесе гемофильтрация және тығыздығы төмен липопротеиндердің декстран сульфатымен аферез сияқты экстракорпоральді ем. Егер ондай ем қажет болса, онда диализ жарғақшасының басқа типінің немесе гипотензиялық препараттың басқа класының қолданылуын ескеру керек.

Сакубитрил/валсартан: Периндоприлді сакубитрилмен/валсартанмен бір мезгілде қолдануға болмайды, өйткені, неприлизин мен АӨФ бір мезгілде тежелуі ангиоэдеманың туындау қаупін арттыруы мүмкін. Сакубитрилді/валсартанды қабылдауды периндоприлмен емнің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. Периндоприлмен емдеуді сакубитрилдің/валсартанның соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды.

Бірге қолдану ұсынылмайды

Алискирен: қант диабетіне немесе бүйрек жеткіліксіздігіне шалдықпаған пациенттерде, гиперкалиемияның, бүйрек функциясы нашарлауының және жүрек-қантамыр ауруларының артуы мен өлім қаупі жоғарылайды.

АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторларының блокаторымен бірге қолдану:

Қосарлы блокадаға (мысалы, АӨФ тежегішін ангиотензин II рецепторларының антагонисімен біріктіру), тек жекелеген жағдайларда, бүйрек функциясы, калий деңгейі және артериялық қысым мұқият бақыланатын жағдайларда ғана жол беріледі.

Эстрамустин: жағымсыз құбылыстардың, мысалы ангионевроздық ісінудің (Квинке ісінуі) жоғарылау қаупі бар.

Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, триамтерен, амилорид), калий тұздары:

Гиперкалиемия (өлімге соқтыруы ықтимал), әсіресе бүйрек функциясының бұзылуы кезінде (аддитивтік гиперкалиемиялық әсер).

Периндоприлді жоғарыда аталған препараттармен бірге қабылдау ұсынылмайды. Егер аталған препараттарды қатарлас қолдану көрсетілсе, онда оларды қабылдағанда ерекше сақтық таныту және қан сарысуындағы калий мөлшеріне жиі мониторинг жүргізу керек.

Литий: литий мен АӨФ тежегіштерін біріктіріп қабылдағанда сарысудағы литий концентрациясының қайтымды жоғарылау жағдайлары мен уыттылық (ауыр нейроуыттылық) жағдайлары байқалды. Периндоприл мен литийді біріктіру ұсынылмайды. Егер біріктіріп қабылдау қажет болса, онда қан сарысуындағы литий деңгейіне мұқият мониторинг жүргізу керек.

Бірге қолдану ерекше сақтықты талап етеді:

Калий жинақтайтын қасиеттері жоқ диуретиктер:

АӨФ тежегішімен емдеуді бастағаннан кейін, диуретиктерді, әсіресе, су-электролит бұзылулары аясында қабылдап жүрген пациенттерде, артериялық қысым шамадан тыс төмендеп кетуі мүмкін. Гипотензия қаупін төмендету үшін, диуретикті тоқтату және сұйықтық пен тұздың тұтынылуын арттыру, содан кейін емдеуді периндоприлмен төмен дозада бастап, біртіндеп арттыра беру керек.

Артериялық гипертензия кезінде, осының алдындағы диуретиктермен ем су-электролит бұзылуларын туғызуы мүмкін болса, АӨФ тежегішімен емдеуді бастағанға дейін диуретикті қабылдауды тоқтатып, артынан калий жинақтайтын қасиеттері жоқ диуретикті қабылдауды қайта бастау немесе АӨФ тежегішін төмен дозада қабылдауды бастап, біртіндеп арттыра беру керек.

Жүректің іркілісті жеткіліксіздігін диуретиктермен емдегенде АӨФ тежегішін қабылдауды мүмкін болса, калий жинақтайтын қасиеттері жоқ диуретиктің дозасын төмендеткеннен кейін, өте төмен дозасынан бастау керек. Бірақ барлық жағдайларда АӨФ тежегішімен емдеудің алғашқы аптасы ішінде бүйрек функциясын (креатинин деңгейін) бақылауда ұстау керек.

Калий жинақтаушы диуретиктер (эплеренон, спиронолактон):

Эплеренонды немесе спиронолактонды тәулігіне 12,5-50 мг дозада АӨФ тежегіштерінің төмен дозаларымен жүректің II-IV класты жеткіліксіздігін (NYHA жіктемесі бойынша) емдеу үшін <40% лықсыту фракциясымен және бұрын АӨФ тежегіштері мен ілмектік диуретиктерді пайдаланумен бір мезгілде қабылдау, әсіресе, препараттардың аталған біріктірілімін тағайындау жөніндегі нұсқауларды сақтамаған жағдайда, өлімге соқтыруы ықтимал гиперкалиемияның даму қаупіне алып келеді. Препараттардың аталған біріктірілімін тағайындамас бұрын, пациентте гиперкалиемия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоқтығына көз жеткізу керек.

Емдеудің алғашқы айында калиемия мен креатинемияға мұқият, алдымен аптасына бір рет, содан соң айына бір рет бақылау жүргізу ұсынылады.

Рацекадотрил:

АӨФ тежегіштері (мысалы, периндоприл) ангионевроздық ісінуді туғызуы мүмкін екендігі белгілі. Бұл қауіп рацекадотрилмен (жедел диареяны емдеуге арналған дәрі) бір мезгілде қолданғанда жоғарылай түседі.

mTOR тежегіштері (сиролимус, эверолимус, темсиролимус):

Сүтқоректілердегі рапамицин нысанасы (mTOR) тежегіштерін бір мезгілде қолдану ангионевроздық ісіну қаупін арттырады.

Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСД), тәулігіне ³ 3 г аспиринді қоса:

АӨФ тежегіштерін қабынуға қарсы стероидты емес препараттармен (яғни, қабынуға қарсы дозалардағы ацетилсалицил қышқылы, ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСД) бір мезгілде тағайындағанда гипертензияға қарсы әсері төмендеуі мүмкін. АӨФ тежегіштері мен ҚҚСД бірге қолдану бүйректің жедел жеткіліксіздігі ықтималдығын қоса, бүйрек функциясының нашарлауына, және әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бұрыннан бар пациенттерде сарысудағы калий деңгейінің жоғарылауына алып келуі мүмкін. Препараттардың мұндай біріктірілімін, әсіресе, егде жастағы пациенттерге сақ болып тағайындау керек. Пациенттерге сұйықтық жоғалтылуының орнын толтыру және бүйрек функциясына, біріктірілген емнің басында да, емдеу үдерісінде де жүйелі түрде бақылау жүргізу қажет.

Бірге қолдану сақтықты талап етеді:

Глиптиндер (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин):

АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде, глиптиндерді қабылдаумен байланысты дипептидилпептидаза IV (ДПП-IV) белсенділігінің төмендеуі салдарынан ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылай түседі.

Глиптиндер (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин):

АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде, глиптиндерді қабылдаумен байланысты дипептидилпептидаза IV (ДПП-IV) белсенділігінің төмендеуі салдарынан ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғарылай түседі.

Симпатомиметиктер:

Симпатомиметиктер АӨФ тежегіштерінің гипотензиялық әсерін төмендетуі мүмкін.

Алтын:

Алтын препараттарымен (натрий ауротиомалаты) инъекциялық ем және периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен қатарлас ем қабылдап жүрген пациенттердегі нитритоидтық реакциялар (беттің қызаруын, жүрек айнуын, құсу мен гипотензияны қамтитын симптомдар) туралы сирек хабарламалар келді.

Амлодипинмен байланыстылары:

Бірге қолдану ұсынылмайды:

Бірге қолдану ерекше сақтықты талап етеді:

CYP3A4 индукторлары: CYP3A4 белгілі индукторларымен бірге қолданғаннан кейін амлодипиннің плазмадағы концентрациясы өзгеруі мүмкін. Соған байланысты, артериялық қысымды бақылау керек, сондай-ақ біріктірілген емді, әсіресе, CYP3A4 күшті индукторларымен (рифампицин, Hypericum perforatum [шілтерлі шайқурай]) біріктіріп емдеу кезінде және емдеуден кейін дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

CYP3A4 тежегештері: амлодипинді CYP3A4 күшті немесе орташа тежегіштерімен (протеаза тежегіштері, группы азолдар тобына жататын зеңге қарсы препараттар, эритромицин немесе кларитромицин, верапамил немесе дилтиазем сияқты макролидтер) бірге қолдану амлодипин экспозициясының едәуір артуына ықпал етуі мүмкін. Осы ФК ауытқулардың клиникалық көрінісінің айқындығы егде жастағы адамдарда күштірек болуы мүмкін. Соған байланысты, клиникалық жағдайды бақылау және дозаларын түзету қажет болуы мүмкін.

Кларитромицин мен амлодипинді бір мезгіле қабылдап жүрген пациенттерде гипотензия қаупі жоғарылайды. Амлодипин мен кларитромицинді бірге тағайындағанда, пациенттерді мұқият қадағалау ұсынылады.

Бірге қолданылуы көңіл бөлуді талап етеді:

Амлодипиннің гипотензиялық әсері гипертензияға қарсы қасиеттері бар басқа дәрілік препараттардың гипотензиялық әсерін күшейтеді.

Такролимус:

Амлодипинмен бірге қолданғанда такролимустың қандағы концентрациясының жоғарылау қаупі бар. Такролимусты қабылдап жүрген пациентке амлодипинді тағайындағанда, такролимус уыттылығының профилактикасы үшін, такролимустың қандағы концентрациясын бақылау және қажет болған жағдайда оның дозасын түзету қажет.

Рапамициннің механистикалық нысанасы (mTOR) тежегіштері:

mTOR тежегіштері (сиролимус, эверолимус, темсиролимус) CYP3A субстраттары болып табылады. Амлодипин – CYP3A әлсіз тежегіші. mTOR тежегіштерімен бір мезгілде қолданылғанда амлодипин mTOR тежегіштерінің экспозициясын жоғарылатуы мүмкін.

Циклоспорин:

Бүйрек трансплантациясын бастан өткерген, емдік белсенділігінің (орташа алғанда 0% – 40%-ға) циклоспорин концентрациясының түрлі жоғарылауы байқалған пациенттерден басқа, дені сау еріктілерде немесе басқа топтарда циклоспорин мен амлодипин арасындағы өзара әрекеттесулерді зерттеулер жүргізілген жоқ. Бүйрек трансплантациясын бастан өткерген және амлодипинді қабылдап жүрген пациенттерде циклоспорин концентрациясын бақылау және қажет болған жағдайда, оның дозасын түзету керек.

Симвастатин:

10 мг амлодипин мен 80 мг симвастатинді бірнеше рет бірге қолдану, симвастатинмен монотерапиямен салыстырғанда, симвастатин экспозициясының 77%-ға жоғарылауына алып келді. Амлодипинді қабылдап жүрген пациенттерде симвастатиннің дозасын тәулігіне 20 мг дейін шектеу керек.

Басқа біріктірілімдері:

Басқа препараттармен өзара әрекеттесулерін клиникалық зерттеулерде амлодипин аторвастатиннің, дигоксиннің және варфариннің фармакокинетикасына әсер етпеген.

Амлодипинді грейпфрут және грейпфрут шырынын пайдаланумен бірге қолдану ұсынылмайды, өйткені кейбір пациенттерде биожетімділігі жоғарылауы мүмкін, ол гипотензиялық әсерін күшейтеді.

Престанс^Ò препаратымен байланыстылары:

Бірге қолдану ерекше сақтықты талап етеді:

Баклофен: гипертензияға қарсы әсері күшейеді. Артериялық қысымды бақылау және қажет болған жағдайда, гипертензияға қарсы дәрінің дозасын түзету керек.

Бірге қолданылуы көңіл бөлуді талап етеді:

• Гипертензияға қарсы препараттар (бета-блокаторлар сияқты) және тамырды кеңітетін дәрілер: аталған препараттарды бір мезгілде қабылдау периндоприл мен амлодипиннің гипотензиялық әсерінің күшеюіне алып келуі мүмкін. Нитроглицеринмен және басқа нитраттармен немесе тамырды кеңітетін басқа дәрілермен бірге қолдану артериялық қысымның одан да көбірек төмендеуіне алып келуі мүмкін және, сәйкесінше, ондай біріктірілімдерін сақ болып тағайындау керек.
• Кортикостероидтар мен тетракозактид Престанс^Ò препаратының гипотензиялық әсерін азайтады (кортикостероидтардың әсерінен туындайтын су мен тұздың іркілуі).
• Альфа-блокаторлар (празозин, алфузозин, доксазозин, тамсулозин, теразозин): гипотензиялық әсері күшейеді және ортостатикалық гипотензияның даму қаупі жоғарылайды.
• Амифостин амлодипиннің гипотензиялық әсерін күшейтеді.
• Трициклдық антидепрессанттармен, психозға қарсы препараттармен, жансыздандыратын препараттармен және ά-блокаторлармен (празозин, алфузозин, доксазозин, тамсулозин, теразозин) біріктіріп қабылдау гипотензиялық әсерінің күшеюіне және ортостатикалық гипотензияның даму қаупінің жоғарылауына алып келуі мүмкін.

Арнайы ескертулер

Периндоприлмен байланыстылары

Жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну

Егде жастағы пациенттерде және бүйрек жеткілікасіздігі бар пациенттерде препараттың шығарылуы баяулайды, соған байланысты, калий мен креатинин деңгейін жиі бақылау керек.

Препаратты бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттерге сақ болып тағайындау керек. Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдау холестаздық сарғаюдың дамуымен қатар жүріп, бауырдың фульминанттық некрозына дейін үдеген, кейде өлімге соқтырған. Бұл синдромның механизм түсініксіз. Сарғаю дамыған немесе «бауыр» ферменттерінің деңгейі елеулі жоғарылаған пациенттер, АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатуы тиіс.

Периндоприлді қоса АӨФ тежегіштерін қабылдаған пациенттерде беттің, еріннің, шырышты қабықтардың, тілдің, дауыс саңылауының және/немесе көмейдің, аяқ-қолдардың ангионевроздық ісінуі туралы сирек хабарламалар түскен. Тыныс жолдарының обструкциясы ықтималдығы бар тілдің, дауыс саңылауының немесе көмейдің ісінуі жағдайында, дереу алғашқы көмек көрсету керек, ол адреналинді тағайындауды және/немесе тыныс жолдарының еркіндігін демеп тұруды қамтуы мүмкін. Симптомдары толық және түбегейлі жойылғанға дейін пациент медициналық қадағалауда болуы тиіс. Іш ауыруымен, жүрек айнуымен, құсумен көрініс беретін немесе оларсыз, ішектің ангионевроздық ісінуі туралы хабарламалар бар. Симптомдары АӨФ тежегішін қабылдауды тоқтатқаннан кейін тыйылған. Ішектің ангиоісінуін этиологиясы басқа ауырулармен салыстырып қарау керек.

Ангиоэдеманың туындау қаупі жоғарылайтындықтан, периндоприлді сакубитрилмен/валсартанмен біріктіруге болмайды. Сакубитрилді/валсартанды қабылдауды периндоприлмен емнің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. Егер сакубитрилмен/валсартанмен емдеу тоқтатылса, онда периндоприлмен емдеуді сакубитрилдің/валсартанның соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 36 сағатқа дейін бастауға болмайды. БЭП (бейтарап эндопептидазаның) басқа тежегіштері (мысалы, рацекадотрил) мен АӨФ тежегіштерін бір мезгілде қолдану да ангиоэдеманың туындау қаупін жоғарылатуы мүмкін. Сәйкесінше, периндоприлді қабылдап жүрген пациенттерде БЭП тежегіштерімен (мысалы, рацекадотрил) емдеуді бастамас бұрын, пайдасы мен қаупінің арақатынасына мұқият бағалау жүргізу қажет.

mTOR тежегіштерін (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) бір мезгілде қолдану:

Сүтқоректілердегі рапамицин нысанасы – mTOR тежегіштерімен (сиролимус, эверолимус, темсиролимус) бір мезгілде қабылдау ангионевроздық ісіну (тыныс алу функциясы бұзылуының болуымен немесе болмауымен тыныс жолдары мен тілдің ісінуі) қаупін арттырады.

Тығыздығы төмен липопротеин (ТТЛП) аферезі емшараларын жүргізу кезіндегі анафилактоидтық реакциялар:

Декстран сульфатын қолданып тығыздығы төмен липопротеиндер (ТТЛП)аферезі емшарасын жүргізу кезінде пациенттерде анафилактоидтық реакциялардың туындау қаупі жоғарылай түседі. Ондай пациенттерге АӨФ тежегіштерін тағайындамау керек. Престанс^Ò препаратын қабылдау ТТЛП аферезі басталғанға дейін бір тәулік бұрын тоқтатылады.

Десенситизациялау кезіндегі анафилаксиялық реакциялар:

Престанс^Ò препаратын аллергиялық аурулары бар және десенсибилизациялау емінің курсын қабылдап жүрген пациенттерге тағайындағанда сақтық таныту, сондай-ақ, оны жәндіктердің уынан жасалған аллергендермен иммунотерапия жүргізу кезінде қолданбау керек. Анафилактоидтық реакциялардың даму қаупін төмендету мақсатында, Престанс^Ò препаратымен емдеуді десенсибилизациялау емінің курсы басталғанға дейін кемінде бір тәулік бұрын тоқтатады.

Нейтропения /Агранулоцитоз /Тромбоцитопения /Анемия:

АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемия білінген. Бауыр функциясы қалыпты және басқа асқындыратын факторлары жоқ пациенттерде, нейтропения сирек басталады. Периндоприлді қабылдағанда қантамыр аурулары бар және иммунодепрессанттармен, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен ем қабылдап жүрген, немесе аталған асқындыратын факторлардың барлығы бар пациенттер, әсіресе, бауыр функциясының бұзылуы бұрыннан бар пациенттер аса сақ болуы керек. Ондай пациенттердің кейбіреулерінде ауыр инфекциялар дамыған. Жекелеген жағдайларда антибиотиктермен қарқынды емдеу сәтсіз болып шыққан. Периндоприлді ондай пациенттерге тағайындағанда лейкоциттер санына жүйелі түрде мониторинг жүргізу және пациенттерге кез келген инфекция белгілері (мысалы, тамақтың ауыруы, ыстық көтерілуі) туралы айту қажеттілігі жөнінде нұсқау беру ұсынылады.

Реноваскулярлық гипертензия:

Бүйрек артериясының екіжақты стенозы немесе қызмет атқарып тұрған жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациент АӨФ (ангиотензин-өзгертуші-фермент) тежегіштерімен ем қабылдағанда, гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің жоғарылау қаупі бар. Диуретиктермен емдеу ықпал етуші фактор болуы мүмкін. Бүйрек функциясының бұзылуы тіпті, бүйрек артериясының біржақты стенозы бар пациенттерде де, тек сарысу креатининінің болар-болмас өзгерістерімен туындауы мүмкін.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы:

АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотензияның, гиперкалиемияның қаупін арттырады және бүйрек функциясының төмендеуін (бүйректің жедел жеткіліксіздігінің дамуын қоса) туғызады. Сондықтан, біріктіріп АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді пайдалану жолымен жүргізілетін РААЖ қосарлы блокадасы ұсынылмайды.

Егер қосарлы блокада аса қажет болып табылса, оны тек маманның қадағалауымен және бүйрек функциясына, электролиттер деңгейлеріне және артериялық қысымға мұқият мониторинг жүргізілетін жағдайда ғана жүргізу керек.

Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторлары блокаторларын бір мезгілде тағайындауға болмайды.

Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде амлодипиннің жартылай шығарылу кезеңі мен АUC мәндері арта түседі. Олар үшін ұсынылатын дозалары анықталмаған, сондықтан, ондай пациенттерге амлодипинді тағайындауды төмен дозаларынан бастау және бастапқы емдеу кезінде де,дозасын арттырғанда да сақтық таныту керек. Бауыр функциясының ауыр бұзылуы бар пациенттерге дозасын таңдауды біртіндеп жүргізу керек.

Бастапқы гиперальдостеронизм:

Әдетте, бастапқы гиперльдостеронизмі бар пациенттерде ренин-ангиотензин жүйесін тежеу арқылы әсер ететін, гипертонусқа қарсы препараттарға реакция болмайды. Сондықтан, бұл препаратты қолдану ұсынылмайды.

Жүктілік: жүктілік кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдауды бастамау керек. Егер АӨФ тежегіштерімен емдеуді жалғастыру міндетті болмаса, жүктілікті жопарлауда пациент әйелдерді жүктілік кезінде пайдалану үшін қауіпсіздік бейіні анықталған баламалы гипотензиялық дәрілерге көшіру керек. Жүктілік басталған жағдайда, АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтату және қажет болған жағдайда, баламалы емді бастау керек.

Сақтық шаралары

Гипотензия:

АӨФ тежегіштері көбінесе айналымдағы қан көлемі төмен пациенттерде (диуретиктерді қабылдап жүрген, тұз мөлшері шектелген диета ұстап жүрген, диализ жүргізілетін, құсудан немесе диареядан зардап шегіп жүрген пациенттерде) немесе ренинге тәуелді ауыр гипертензиясы бар пациенттерде АҚ түсіп кетуін туғызуы мүмкін. Ондай пациенттерде АҚ, сарысудағы калий деңгейін және бүйректің функционалдық белсенділігін мұқият бақылау керек. Жүректің ишемиялық ауруы және цереброваскулярлық аурулары бар пациенттерде, артериялық қысымның қатты төмендеп кетуі миокард инфарктісін немесе инсультті туғызуы мүмкін.

Гипотензия дамыған жағдайда, пациентті шалқасынан жатқызу және қажет болған жағдайда, вена ішіне натрий хлоридінің 0,9% (9 мг/мг) ерітіндісін енгізу қажет.

Өтпелі гипотензия препаратты ары қарай қабылдау үшін қарсы көрсетілім болып табылмайды, әдетте, оны АҚК жоғарылауы салдарынан артериялық қысым қайтадан көтерілгеннен кейін сенімді түрде жалғастыруға болады.

Қолқа және митральді клапан стенозы / гипертрофиялық кардиомиопатия:

АӨФ басқа тежегіштері сияқты, периндоприлді митральді клапан стенозы және сол жақ қарыншаның шығар жолының обструкциясы (қолқа стенозы немесе гипертрофиялық кардиомиопатиясы) бар пациенттерге аса сақтықпен тағайындау керек.

Бүйрек жеткіліксіздігі:

Бүйрек жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі <60мл/мин) болған жағдайда, жекелеген компоненттерінің дозаларын бөлек-бөлек таңдау ұсынылады.

Бүйрек артериясының екіжақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар, АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген кейбір пациенттерде, қандағы мочевина мен сарысудағы креатинин деңгейінің өтпелі жоғарылауы жағдайлары білінген. Реноваскулярлық гипертензия кезінде де ауыр гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі жоғары. Осының алдында бүйрек қантамырларының айқын зақымдануынсыз гипертензиясы бар кейбір пациенттерде қандағы мочевина мен сарысудағы креатинин концентрациясының жоғарылауы білінген, әдетте ол, әсіресе,периндоприл мен диуретикті біріктіріп қабылдағанда, елеусіз және өтпелі сипатта болған. Бүйрек жеткіліксіздігінен бұрыннан зардап шегіп жүрген пациенттерде мұның ықтималдығы зор.

Бауыр жеткіліксіздігі:

Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерін қабылдау холестаздық сарғаюдан басталатын және бауырдың фульминанттық некрозына дейін үдейтін және (кейде) өлімге соқтыратын синдроммен қатар жүрген. Бұл синдромның даму механизмі белгісіз. АӨФ тежегіштерін қабылдап жүрген пациенттерде сарғаю дамыған немесе бауыр ферменттері елеулі жоғарылаған жағдайда, АӨФ тежегіштерін қабылдауды тоқтату және сәйкесінше медициналық тексеру жүргізу керек.

Нәсілдік ерекшелік:

Қара нәсілді пациенттерде басқа нәсілді пациенттердегіге қарағанда, периндоприлдің гипотензиялық әсерінің айқындығы аздау болуы мүмкін (бұл қара нәсілді пациенттерде гипертензияның көп жағдайда ренин деңгейінің төмендігі аясында жүретіндігімен байланысты болуы мүмкін).

Жөтел:

АӨФ тежегіштерімен емдеу кезінде пациентте құрғақ өнімсіз жөтел туындауы мүмкін, ол препаратты тоқтатқаннан кейін тыйылады.

Хирургиялық араласым /жалпы анестезия:

Жансыздандырумен жүргізілетін хирургиялық араласым жоспарланған жағдайда, операцияға дейін 1 күн бұрын Престанс^Ò препаратымен емдеуді тоқтату керек.

Гиперкалиемия:

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде, егде жастағы пациенттерде (70 жастан асқан), қант диабеті, гиповолемиясы, жүрек қызметінің декомпенсациясы, метаболизмдік ацидозы бар, калий жинақтаушы диуретиктерді (спиронолактон, эплеренон, триамтерен немесе амилорид), калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды, сондай-ақ, калий деңгейін жоғарылататын басқа препараттарды (мысалы, гепариндер, триметоприм/сульфаметоксазол ретінде де белгілі ко-тримоксазол, АӨФ басқа тежегіштері) қабылдап жүрген пациенттерде қан сарысуындағы калий деңгейі жоғарылаған жағдайлар білінген. Калий препараттарын, калий жинақтаушы диуретиктерді немесе құрамында калий бар тағамдық тұз алмастырғыштарды, әсіресе, бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде пайдалану, сарысудағы калий деңгейінің елеулі жоғарылауына алып келуі мүмкін. Гиперкалиемия ауыр, ал кейде өлімге соқтыратын да аритмияларды туғызуы мүмкін. Препаратты жоғарыда аталған дәрілермен бір мезгілде қолдану қажет болса, оларды сарысудағы калий деңгейін жиі бақылай отырып сақ болып қабылдау керек.

Диабеті бар пациенттер:

Қантты төмендететін пероральді препараттар мен инсулинді қабылдап жүрген пациенттерде гликемия деңгейіне жүйелі түрде мониторинг жүргізу қажет.

Дәріханалар